Coaching. Tak „modne” ostatnio słowo, obecne w różnych kontekstach. Czasem słyszę od znajomych, aby „skołczować” ich dziecko lub ich samych – czyli powiedzieć, co i jak mają robić. Ale to nie u mnie. Czasem na hasło „coaching” słyszę lekceważące: „Kim jesteś? Jesteś zwycięzcą. Hahaha.” Też nie u mnie. A jeszcze innym razem słyszę że coaching to „taka trochę psychoterapia”. Oj, bardzo nie! I na pewno nie u mnie!
Czyli….czym jest ten cały ‘coaching’?
Cóż, zwykle coaching kojarzy się nam…ze sportem z amerykańskich filmów. Mamy tam przecież postać coacha – trenera drużyny, który rozmawia, doradza, motywuje, dopinguje do działania. I w niektórych środowiskach tak właśnie postrzegany jest coach: trochę jako trener, mentor, doradca w jednej osobie.
Coaching natomiast to w dużej mierze rozmowa. To proces rozwojowy polegający na dostrzeżeniu/ odkryciu i nazwaniu mocnych stron Klienta, jego zasobów i potencjału, określeniu ważnych dla Klienta celów i sposobów ich realizacji. Co ważne, to Klient wybiera obszar, nad którym chciałby pracować i cele, które chciałby osiągnąć. Coach niczego nie narzuca.
Coaching nie jest terapią ani doradztwem. Coach, poprzez zadawanie mocnych pytań i stosowanie ćwiczeń coachingowych stymuluje klienta do odpowiedzenia na nie samemu sobie, na własne poszukiwanie rozwiązań.
W coachingu obowiązuje zasada „równych krzesełek”: relacja coach – klient to relacja oparta na równości, partnerstwie. Coach nie jest „dawcą” wiedzy i rozwiązań, nie „pomaga” Klientowi (bo to zakładałoby większą „siłę” coacha i brak wiary w uczestnika procesu i w to, że mądrość jest w nim).
Coach nie doradza, ale raczej życzliwie towarzyszy. Wierzy w osobę z którą pracuje: w jej potencjał, wiedzę, umiejętności, mądrość. Jednym z celów procesu coachingowego jest odkrycie sprawstwa w uczestniku coachingu po to, aby proces nie „ciągnął się” latami, i aby coach nie uzależnił od siebie klienta.
Coaching skupia się na teraźniejszości i przyszłości, na tym, co osoba korzystająca z coachingu chciałaby zmienić, co osiągnąć.
Coaching to krótki proces, trwający od kilku, do kilkunastu (maksymalnie 10-12) sesji. Sesje odbywają się zwykle co 2-3 tygodnie, choć na początku procesu mogą mieć miejsce częściej, a pod koniec – rzadziej. Spotkania trwają maksymalnie 90 min.
Gdy coach zauważy konieczność współpracy przez Klienta z innym specjalistą, powinien go o tym poinformować – jest to zgodne z zasadami ICF.
Jeśli zatem po przeczytaniu tego artykułu czujesz, że coaching to narzędzie dla Ciebie i chciałbyś/ chciałabyś doświadczyć coachingu – umów się na pierwszą sesję.
Anna Brzezińska
OFERTA (online):
Jestem coachem kariery i doradcą kariery. W czym mogę Ci towarzyszyć?
– wyznaczanie i realizowanie Twoich celów
– wybór dalszej ścieżki edukacyjnej i zawodowej
– chęć/ potrzeba zmiany
– zmiana i wybór szkoły
– świadome zaplanowanie i pokierowanie swojej przyszłości,
– podjęcie ważnej decyzji,
– trudne sytuacje w szkole,
– motywacja
– poznanie swoich wartości
– zarządzanie sobą w czasie, planowanie nauki,
- Cykl 5 – 10 sesji (60 – 90 min) co 2-3 tygodnie, podczas których Uczestnik coachingu pracuje nad własnymi, ważnymi dla siebie celami, planami i marzeniami oraz tworzy plan ich realizacji.
- Coaching nie jest psychoterapią ani doradztwem (w coachingu kariery ostatnie sesje mogą – po wcześniejszym ustaleniu – mieć charakter doradczy).
- Coaching skupia się na teraźniejszości i przyszłości, na odkryciu/ dostrzeżeniu i nazwaniu mocnych stron, zasobów i potencjału Klienta.
Prowadząca
Anna Brzezińska – jestem wieloletnią edukatorką młodzieży i dorosłych.
Ukończyłam studia magisterskie na kierunku filologia angielska (specjalność pedagogiczna) na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (część na Universidad de Vigo, w Hiszpanii, w ramach wymiany studenckiej) oraz studia podyplomowe na Uniwersytecie SWPS: Job Coaching – Nowoczesne Doradztwo Zawodowe i Coaching Kariery, oraz liczne kursy związane z doradztwem i coachingiem (np. kurs “Design thinking” czy “Coaching kariery na miarę XXI wieku”).
Oprócz coachingu i doradztwa kariery jestem też lektorką języka angielskiego. Doświadczenie zawodowe zdobywałam zarówno w Polsce, jak i za granicą (Wielka Brytania, Hiszpania).
Znam specyfikę pracy z młodzieżą i osobami dorosłymi. Ciągle rozwijam swoje kompetencje poprzez udział w warsztatach, szkoleniach i kursach.